Rantın sonu afet

10 ili ve beraberinde tüm Türkiye’yi etkileyen depremin üzerinden 6 gün geçti. Günlerdir elime bir kalem kağıt alıp bir şeyler yazamadan masanın başından kalkıyorum. Sosyal medyadan, haberlerden, tanıdıklarımızın anlatımlarından tezahür etmeye çalışıyoruz orada yaşananları. Hafızasında bir çok deprem saklı olan bu ülke, tekrar tekrar aynı acıları yaşamaya zorlanıyor. Zorlanıyor diyorum; çünkü depremi afete dönüştürenlere tam yetki verdik. Deprem bölgelerinden gelen fotoğraflara, açıklamalara baktıkça nefesim kesiliyor. Kolonların içinden çıkan taş mı arasınız, zemin değerleri gözardı edilip temelinden kopan bina mı ararsınız…

Bu ülkede inşaat hep para, hep rant kapısı olarak görüldü. Bu rant öyle ellere geçti ki yerinde ne hastane kaldı ne de sağlam bir kamu binası. Oysaki bilimin, bu işin eğitimini almış kişilerin elinin en çok olması gereken alandı inşaat. İmar barışlarına, denetimsiz şantiyelere, mimarından mühendisinden çok ustasına güvenen eğitimsiz müteahhitlere bırakılmasaydı, bugün canımız bu şekilde yanıyor olmazdı. Dilerim ki tarihte birçok örneği olan ve hala devam etmekte olan bu cahil zihniyet bundan sonrası için çalacağı doğru kapının yerini bulur.